Liefhouden. Dit woord kwam ik zondag al wandelend tegen en het trok mijn aandacht. Bijzonder en misschien wel mooier dan liefhebben, dacht ik toen. Lief Houden. Houden Van. Vast Houden. Nee. Het woord houden zet zoveel nadruk op het bezitterige. Juist datgene wat je in liefde wilt ontkennen. Die vliegt immers vrij rond en voelt zich bekneld in een kooitje.
Gister viel De Groene Amsterdammer bij me op de mat. Ik deed iets wat ik eigenlijk nooit doe: ik begon er meteen in te lezen. Waarom? Het vetgedrukte zinnetje ‘Ons verlangen om alleen te zijn’ op de cover triggerde me. Eenzaamheid is een groeiende kracht in de maatschappij. Paradoxaal genoeg is er waarschijnlijk nog nooit zo’n groot verlangen geweest om alleen te zijn. Hoe staat dit in verhouding? Daarover gaat dit essay van Joost de Vries. Als kind was ik graag alleen. Geef mij een boek en ik red me wel. Nog steeds. Contacten leggen en nabijheid opzoeken echter, daar was ik niet zo goed in. Nooit echt geleerd denk ik. Toch blijft het iets waar ik naar op zoek ga. Niks menselijks is me vreemd en al doende leert men. Ik gooi er maar even wat clichés in. Dat zijn ze niet voor niks immers.
Ongehinderd door enige voorkennis was ik als kind vastberaden. Dierenarts. Dat zou ’t worden voor mij. Een ideaalbeeld van het zorgen voor zieke dieren en hun baasjes. Enige romantiek is me nog steeds niet vreemd. Toen de studiekeuzetijd daar was, kwamen de wetten en de praktische bezwaren. De universiteit die het aanbood was Gent. En ik wilde niet naar Gent. Ik wilde dichtbij blijven. Leuven zou het worden. Archeologie was een logische tweede keuze. Toch? Ik heb een brede interesse en een vrij algemene kennis. Ik las en lees van alles. Dat maakt kiezen niet makkelijk. Ik koos voor archeologie vanuit mijn interesse voor geschiedenis en de liefde voor het werken met m’n handen. Ik wilde op avontuur. En dat is wat archeologen doen toch? Ik ben opgegroeid met Indiana Jones ja. De praktijk bleek anders. Niet alleen was ik als 18-jarige niet klaar voor het grote universiteitsleven, ik werd het studeren ook beu. Rode figuren op een zwarte achtergrond is dat tijdperk. Zwarte figuren op een rode, dat andere. Wat maakte het allemaal uit, dacht ik. Hoe konden ze dat met zekerheid weten? Ik skipte heel rebels de tentamens en trok een hele lange zomer in m’n eentje naar Londen. Ik gun het elke jongere. Soms verlang ik er nog steeds naar.
Liefje, jij denkt dat al die gedachtes en gevoelens voor altijd zo blijven, reageerde ze gefrustreerd. Ze beet op haar lip. Gedachtes hebben weinig met de realiteit te maken. Ze komen en ze gaan. Ik wist het wel, die ene oceaan metafoor nietwaar. Midden in het bos met m’n hoofd in de zon, probeerde ik me rechtop te houden in een intense golf.
Economie en ik, we hebben een haat-liefde verhouding. Ik blijf er het liefst zo ver mogelijk van weg, maar toch komt het steeds weer op m’n pad. Speurend op internet verzuip ik in de informatie. Ondernemerschap zoals wij dat kennen zou een product zijn van de renaissance. In de middeleeuwen werd er niet ondernomen. Wel een beetje gehandeld, maar het was door de kerk verboden om daarbij te veel winst te maken. Dat was woeker, en woeker was een zonde. Ik lees veel over en van Keynes en zijn theorie om crisis aan te pakken. Handig en interessant als je wilt ondernemen in deze tijd. Ik snap het wel, maar toch ook weer niet. Navertellen lukt me immers niet. Laat ik het simpel houden. Was is ondernemen, of beter: ondernemerschap?
Yessie Vanden Branden
06-48855780
